Als ik om me heen kijk, zie ik dat de wereld steeds kleurlozer wordt. Sla eens een woonblad open en je ziet een grijs, zwart, neutraal interieur. Een instagram-able babykamers is wit, grijs, beige en zandkleurig met blank houten speelgoed en beige printen in beige lijsten. Ook onze baby’s zelf hullen we het liefst in een perfect gebroken wit pakje. Kinderkleding is grijs, beige, de wildste uitspatting is roest-kleur. Terwijl mijn woonkamer vandaag helemaal Lila wordt geschilderd, vraag ik me af: waarom eigenlijk zo veel grijs? Voor wie doen we dat?
Hoewel grijs natuurlijk ook een kleur is, zegt het woordenboek iets anders. Grijs is een synoniem voor kleurloos. Als we naar het woord grijs in onze taal kijken, gebruiken we dat ook met name voor kleurloosheid. Niemand wil een grijze muis zijn, grijs gebied staat voor onduidelijkheid en een grijze wolk is niet vrolijk. Toch houden we zo van dat grijs. Elk willekeurig woonblad bevat grijze banken, grijze stoelen, grijze tapijten en grijze tafels. Driekwart van alle geproduceerde auto’s valt op dit moment in de grijs-schaal. We krijgen steeds meer massa-productie van kleding, meubels en andere artikelen, waarbij grijs een veilige kleur is, daarvan verkoop je er vast veel.
Een andere bijkomstigheid is dat beige de drie R-en uitstraalt: rust, reinheid en regelmaat. Alles in wit, beige en grijs is lekker prikkelarm voor kind en ouder. Het straalt misschien kalmte en gender-neutraliteit uit. Ook weet je zeker dat je dochter in een cappuchino-kleurige jurk op je grijze bank altijd perfect matcht, nooit vloekt (ideaaaaal voor instagram). Als klap op de vuurpijl straalt het klasse uit, wit oogt duur. Zeker omdat heel veel witte, beige kinderproducten ongelofelijk gemarketeerd en duur verkocht worden.
Opnieuw stel ik de vraag: voor wie doen we dat?
We weten dat baby’s houden van contrast. Felle kleuren dagen uit en stimuleren een dreumes.
Wie mij goed kent, weet dat ik veel van kleur houd. Ik woon in een soort villa Kakelbont met elke kamer een andere kleur. Mijn trap is kikker-groen en mijn badkamer barbie-roze betegeld. Kleur maakt me vrolijk en geeft sfeer. Grappig om te weten is dat wij al jaren een vaste schilder hebben. Elke keer zie ik hem bedenkelijk kijken als ik zeg welke kleuren er op de muur moeten… En elke keer is hij verbaasd hoe mooi het is geworden als hij naar huis gaat (behalve die badkamer, die vindt hij te ‘zuuut’: Brabants voor zoet).
Ook in onze collecties is grijs niet te zien. Alle kledingstukken komen in het wit bij ons binnen, waarnaar we met alle liefde ze in een kleurbad gooien om ze fel blauw, groen of rood te verven. We maken kleding voor kinderen. Kleding moet vies kunnen worden, veel gedragen, mee in bomen geklommen maar moet kinderen ook aanspreken. En dat laatste doet kleur.
Nu vraag ik me af: kan ik je uitdagen anders naar het kleurgebruik om je heen te kijken?
* Meer kleurinspiratie? Afgelopen week opende de foto tentoonstelling van vaste JETPAQ fotograaf en bevriende kunstenaar Sanja Marusic in Rotterdam. Als iemand goed is in kleur… Gaat dat zien!
