Mijn Thuis

door | 23 augustus 2021

Een tijdje geleden hadden we een prachtig artikel in Kiind Magazine, met foto’s van ons huis, onze tuin en ons leven. Uiteraard had ik even grondig opgeruimd voordat de fotograaf langs kwam. Ik ben heel trots op mijn huis, het thuis van ons gezin. En als er dan iemand langs komt, zeker bij een fotograaf, heb ik het gevoel dat dat helemaal spik en span moet zijn, zodat mijn huis kan ‘shinen’.

Ongeveer zes jaar geleden kochtten Koen en ik het oude schuurdeel van de boerderij waar zijn moeder opgroeide. We kochtten het destijds van zijn oom, die het ingericht had naar zijn leven (denk aan: hoogpolig tapijt, jeux de boule baan in de tuin en bovenverdieping was een grote biljartzaal). Wij vielen op de plek, het stukje rust, de grote tuin en de charmante authentieke delen in het huis. Hier zagen we ons oud worden! De jaren die volgde, bouwde we langzaam stukje voor stukje, kamer voor kamer, tuindeel voor tuindeel ons eigen paradijs. Een warm thuis voor een gezin, voor ons gezin en ons leven.

Als ik door instagram of pinterest scroll zie ik de mooiste plaatjes van huizen, afgestylt met een droogbloem in een prachtig vaasje. Precies dat heb ik voor ogen als ik opruim omdat er iemand langs komt. En dat lukt dan meestal ook best aardig (check de foto’s in Kiind magazine maar). Maar vandaag stuurde Koen me deze foto en ik kon het niet laten deze met jullie te delen.

Een chaos die slechts in een paar uur gemaakt is (we ruimen elke avond ons huis op). Vanochtend begon het leven om 08:00, deze foto werd gemaakt om 11:30. Precies dit is hoe een huis eruit ziet, hoe het leven eruit ziet. Niet die pracht plaatjes waar we ondertussen aan gewend zijn geraakt. Zullen we dit beeld weer normaliseren? Het is zo echt en daarom zo mooi!

Chatten
1
Hulp nodig?
Hoi! Vragen? Stel ze gerust via Whatsapp.