Het is European Babywearing Week deze week, daarom neem ik even de tijd om stil te staan bij ‘het dragen van je kind’.
Toen Klaas geboren werd, had ik de draagdoek al klaar liggen. Ik had nog weinig gelezen over ergonomisch dragen, had geen idee waarom het zo belangrijk is, het leek me gewoon fijn.
Vier dagen oud en hij zat al heerlijk in de katoenen doek tegen mijn borst aan. We kregen hem moeilijk in slaap vanaf dag één, maar als hij in de draagdoek zat, sliep ‘ie in no-time. En zo raakte ook ik besmet met het draag-virus.
Vele faceboek-groepen, de mooiste doeken, verschillende stoffen en maten en een opleiding tot draagconsulente verder, draag ik Klaas nog steeds elke dag met heel veel liefde en trots.
Sterker nog: ook papa, opa, oma en oppas-oom Gijs dragen* hem met veel plezier.
‘Waarom is het zo belangrijk? Is het niet zwaar? Wordt het niet warm? Vind ie het niet vervelend dat hij stil zit? En waarom zou je ergonomisch dragen?’ zijn allemaal vragen die ik elke dag hoor als ik Klaas op mijn rug slinger. Daarom voor iedereen deze blog.
“Ouders dragen hun kinderen en geven ze houvast voor het leven” – Ulrike Höwer
Kiind magazine schreef een tijd geleden een artikel met de titel: ‘de logica van het dragen’**, en dat is het. Het is logisch dat babies graag gedragen worden, ze zijn er op gebouwd.
Als een kind geboren wordt, checken wij zijn reflexen: de grijpreflex, schrikreflex, loopreflex en als je een baby optilt trekt hij zijn beentjes op. Al deze reflexen zijn overblijfselen uit de tijd dat een kind niet overleefde als hij niet gedragen werd. Zijn handjes moesten onze vacht vastgrijpen, als hij viel moest hij zich meteen weer aan mama vastklampen (schrikreflex), als zijn voetjes de grond raken moet hij die zo snel mogelijk optrekken (loopreflex) en als je je kindje oppakt trekt hij zijn beentjes op om zo direct in de draaghouding te zitten. Mooi he? Zo klein, maar al zo gebouwd op dicht bij mama zijn.
Heel lang geleden overleefde een mensen-kind het niet als hij alleen werd gelaten. Mensen kunnen geen hol graven om babies in te verstoppen, en wegrennen kunnen onze nakomelingen ook niet direct; dragen is dus de oplossing. Het is dan ook niet voor niets dat een kind huilt als hij alleen is, hij is in gevaar en heeft zijn moeder nodig als bescherming en om voedsel te vinden.
Wat mij opvalt is dat we als mens in de westerse wereld steeds meer verwijderd zijn geraakt van onze natuur met al haar oer-krachten. We denken af en toe teveel aan ons drukke leven en wat hip of mode is in plaats van aan onze prachtige kinderen en hun behoeften. Deze European Babywearing Week is dan ook de ideale gelegenheid om daar eens over na te denken.[/vc_column_text][vc_column_text]
